Na szkolną wigilię

Na szkolną wigilię
Święta Bożego Narodzenia ? Jakie to święta ? Wielu odpowiada po prostu

to święta rodzinne. Takim stwierdzeniem wielu się zadowala i na tym kończy myśl.

Pozwolę sobie tą myśl trochę rozwinąć. Bo to święta w każdym roku i dla każdego

z nas  inne, dla każdego z nas coś innego znaczą, co roku inne akcenty stają się ważne.

Składa  się ono bowiem z wielu wypielęgnowanych wielowiekową tradycją zwyczajów,

rytuałów zarówno religijnych jak i obyczajowych. My się co roku zmieniamy

więc i przeżycia mamy inne. Jakie to świąteczne zwyczaje pielęgnujemy:
A więc:  Wigilia, Pasterka, Adwent, Opłatek, Święty Mikołaj, Kolory liturgiczne,

Kolędowanie, Choinka, Wieniec adwentowy, Mikołajki, Kolęda jako wizyta pasterza,

Jemioła

Wszyscy Państwo wchodząc do szkoły dzisiaj mijali wystawy pięknych

prac plastycznych wykonanych w szkole ale w większości w rodzinach.

Są wspólnym wytworem dzieci i rodziców. Te ozdoby świąteczne powstały dzięki

współdziałaniu, dobre przedświątecznej j atmosferze, chęci by upiększać te widoczne

fragmenty Świąt by stały się ich okruszkiem. Wielu z Państwa poczuło te roznoszące się

po szkole zapachy potraw świątecznych to kolejny smakowy element kalejdoskopu

świąt bożonarodzeniowych, kolejny okruszek. Posłuchamy za chwilę kolędy

i obejrzymy jasełka kolejne zwyczaje Bożego Narodzenia.
Te wymienione przeze mnie do tej pory zwyczaje świąteczne można zaliczyć

do tych dla ciała. A ja chwilę chciałbym poświęcić temu zwyczajowi,

który skierowany jest dla ducha.
Chciałbym się pochylić nad zwyczajem dzielenia się opłatkiem ważnym poprzez

swoją symbolikę. Bo przecież mimo, że po podzieleniu się wkładamy płatek do ust

to nie o najedzenie się opłatkiem chodzi. Wielu próbowało ale nie znam nikogo

komu by się to udało. Najeść się opłatkiem.

A o co zatem chodzi w tym dzieleniu się opłatkiem.

Niech będzie symbolem przełamywania oporów wobec innych ludzi, oporu jaki

dzieli nas od innych ludzi. Niech to przełamywanie będzie dalej symbolem

twierania się na innych ludzie miłości, szacunku i jeszcze raz miłości.

Dzielenie się chlebem czy opłatkiem, którego będziemy dzisiaj dokonywać

niech ma taki wymiar - symboliczny.

Bo zdolność do miłości jest struną, na której każdy człowiek, wygrywa swoją religię.

Każda rodzina każda społeczność gminna, regionalna, narodowa inne

odcienie tego święta kultywuje,  zachowując swoją tożsamość.
I wbrew opinii wyznawców centralizmu socjalistycznego, którym się zdaje

że w stolicy to nawet kot miauczy centralniej to z tej różnorodności unosi się

najcenniejszy dorobek naszej kulturowej spuścizny,

tej różnorodności należy się szacunek i uznanie.